VROUWEN OP HAKKEN; ZO CHARMANT...

Tot vanmorgen stonden er achter mijn bureaustoel op mijn werkplek een aantal schilderijen te wachten om opgehaald te worden. Deze schilderijen waren onderdeel van een expositie in het UMC Utrecht. De exposant was de laatste tijd nogal druk geweest, dus de wachttijd was inmiddels opgelopen. Maar ze stonden er prima had ik deze exposant verzekerd.

Vanmorgen zat ik lekker achter mijn computer vragen te beantwoorden, totdat een schoonmaakster binnenkwam met een stofzuiger. `Oh kom maar hoor´ riep ik enthousiast. ´Ik maak wel ruimte en ga wel iets naar achteren staan`. De schoonmaakster blij door zoveel bereidwilligheid. Met een vette glimlach (wie goed doet, goed ontmoet) zette ik drie stappen achteruit. En ja hoor, ik stap met één van m´n charmante hakken dwars door twee schilderijen heen. Het geluid van linnen dat scheurde oversteeg het geluid van de stofzuiger...

O my god, dit kon niet waar zijn. Ik heb letterlijk minimaal een half uur hysterisch staan lachen (mijn collega´s ook by the way) met een angstzweetexplosie die over m´n hele lichaam gutste. De schoonmaakster leek in shock en stond me verschrikt aan te staren. Ik weet niet zeker of ze in shock was over de gaten in de schilderijen, ze bang was dat ze mededader was door het hanteren van de stofzuiger of gewoon in shock was door mijn overdreven Hetty de heks lachuitbarsting die waarschijnlijk tot op de verpleegafdelingen te horen is geweest. Excuses hiervoor.

Ik verzorg al 10 jaar de exposities en nu zou ik het werk van één van de exposanten gesloopt hebben? Hoe ga ik het vertellen? Hoe boos zal hij zijn? Will he sue me? Dit klinkt allemaal overdreven. Maar een schilderij is niet zomaar eventjes ontstaan, daar zitten bloed, zweet en tranen in. Elk schilderij is uniek en kan eenmaal af, nooit meer opnieuw gemaakt worden. En we hebben het nu over twee onherstelbaar beschadigde stukken.

Tsja... dus een mailtje: ´Beste Peter, er is iets vreselijks gebeurd. Ik ben per ongeluk met mijn hakken op twee van je schilderijen gaan staan enz. enz.`

Er volgde al snel een reactie: ´Beste Monique. Maak je niet druk, die twee schilderijen vond ik toch niet zo mooi enz. enz.`

Slik. Wat een prachtig sterk en humorvol antwoord! Het ultieme bewijs dat creatievelingen bijzonder zijn.

Dus Peter, op naar weer een nieuwe samenwerking, Hoezee!

Meer weten over Peter´s creatieve talent? www.peterdicht.nl