KNETTEREN VAN GELUK

Wat een typische titel. Knetteren? Geluk? Wat hebben die twee met elkaar te maken? Hoezo dan?

Wat maakt dat het gevoel van geluk gaat knetteren? Dusdanig dat ik het uit zou willen schreeuwen? Tegen wie en waarom? Waarom zo overdreven? Nou gewoon, omdat mijn gevoel knettert. En dat maakt onrustig, maar het geeft ook een grote lading energie. Positieve energie.

Positieve energie straal je uit, breng je over op anderen, geeft ruimte in je hoofd. En het trekt ook mensen met dezelfde positieve energie aan. Een blik van herkenning, een 'toevallige' ontmoeting, een mooi gesprek, een schouderklopje of een welgemeende knuffel.

Als ik stil sta bij wat ik heb, wat ik kan en wat ik allemaal nog wil en ga doen, dan word ik verschrikkelijk blij. En ervaar dat als een ongelooflijke rijkdom. Mijn zoon, mijn dochter... heel veel jaren met z'n drietjes doorgebracht. Hij destijds 3 1/2, zij 1 1/2. Nog zo verschrikkelijk klein. Nu 25 en 22 jaar. Twee pracht mensen waar ik zo trots op ben.

Onlangs vertelde mijn zoon dat hij nooit vergeet wat ik hem al die jaren heb bijgebracht "elke dag heb en krijg je de kans om opnieuw te beginnen". Ook als het tegenzit, dan nog krijg je de volgende dag een nieuwe kans. Net zoals mijn vader altijd tegen mij zei "voor elk probleem is er een oplossing". Makkelijk gezegd, maar o zo waar. Alles heeft een reden.

Als je die weg hebt gevonden; het juiste pad voor jou, dan zul je wellicht ook het knetterende gevoel van geluk ervaren. Al is het maar een klein geluksmomentje. Dromen hoeven niet allemaal uit te komen. Maar ermee bezig zijn en te ervaren dat sommige wel uitkomen. Dat kan alleen door te doen, door soms op je bakkes te gaan, veel zelfspot, maar vooral doorzetten en vasthouden aan jouw doelen.

Heerlijk!

Liefs, Monique